خرده اندیشه
نوشته‌ها، ترجمه‌ها و اندکی از اندیشه‌های پراکنده‌ی منخرده اندیشه
نوشته‌ها، ترجمه‌ها و اندکی از اندیشه‌های پراکنده‌ی منآشنایی با منظومۀ خورشیدی (بخش دوم)
آشنایی با منظومۀ خورشیدی
نوشته: محمد علیزاده
این نوشتار پیشتر در مجله‌ی دانشمند منتشر است.
برای دیدن عکسها در اندازه‌ی بزرگتر روی آنها کلیک کنید
10 - تایتِن
تایتِن، ششمین ماه سیارۀ کیوان است با قطر 5150 کیلومتر که توسط کریستیَن هُوی‌‌گِنس، ستاره‌‌شناس هلندی در سال 1655 کشف شد. تایتِن، بزرگترین ماه کیوان و دهمین جرم بزرگ در منظومۀ خورشیدی است. با این که تایتن یکی از ماههای کیوان است، اما همچون گَنیمید بسیار بزرگ است. براورد شده که هواسپهر آن مانند زمین و فشار آن بر روی سطح در حدود 60 درصد فشار هوای سطح سیارۀ زمین است. از آنجا که بیشتر هواسپهرش از نیتروژن تشکیل شده، چهرۀ این ماه، پرتقالی رنگ دیده میشود. دمای سطحی آن منفی 178 درجه سانتی‌‌گراد است. تا پیش از وُیَجِر، گمان می‌‌رفت که این ماه دارای هواسپهر، دریا، قطبهای یخی و گازهای اتان و متان فراوانی باشد. بنابراین، گذر فضاپیمای وُیَجِر جوری برنامه‌‌ریزی شد که از فاصلۀ بسیار نزدیکی از این ماه بگذرد. اما عکس‌‌هایی که به زمین فرستاده شد، هواسپهری چگال و ابرهایی فراوان را نشان می‌‌داد. پس دیدن سطح تایتن شدنی نبود. در سال 1997، فضاپیمای کاسینی از زمین به پرواز درآمد تا در سال 2004 به سیارۀ کیوان برسد و چون ماهواره‌‌ای به دور آن به چرخش درآید. در فضاپیمای مدارگرد کاسینی، کاوشگر هُوی‌‌گِنس نیز جای داده شده بود تا کاسینی، هنگام گردش به دور کیوان، در یکی از کنارگذرهای مناسب از کنار تایتن، آن را به سطح تایتن پرتاب کند. داده‌‌های دریافتی از سطح تایتن که توسط کاوشگر هُوی‌‌گِنس فرستاده شد، نشانگر وجود متان مایع بر سطح آن است. تا امروز، فضاپیمای کاسینی، سی بار از کنار تایتن گذشته و از آن عکسهای فراوانی به زمین فرستاده است.
آیا می‌دانید؟
آیا می‌دانید آنچه در فیلم‌های جنگ ستارگان و دیگر فیلم‌های علمی‌تخیلی از کمربند سیارکی نشان داده شده، سراسر اشتباه است. فاصله‌ی اجرام درون کمربند از همدیگر، صدها هزار کیلومتر است. در نتیجه نه پرواز از میان آنها خطرناک است و نه هیچ گونه برتری نظامی برای فضاپیماهایی که درون آن پرواز می‌کنند دارد.
آشنایی با منظومۀ خورشیدی (بخش نخست)
این نوشتار پیشتر در مجله‌ی دانشمند منتشر است.
برای دیدن عکسها در اندازه‌ی بزرگتر روی آنها کلیک کنید
هر سامانۀ خورشیدی، دارای یک ستارۀ مرکزی است که بزرگترین جرم آن نیز هست. اجرامی که به دور ستاره می‌گردند، سیاره و اجرامی که به دور سیاره‌ها می‌گردند، ماه هستند. در منظومۀ خورشیدیِ ما، زمین سیاره است و ماهِ آن را "ماه" می‌نامیم. ماهِ زمین کمابیش جرم بزرگی است و نقشی بسیار پررنگ در به وجود آمدن زندگی در روی زمین دارد. سیاره‌های دیگر نیز دارای ماه هستند. اندازۀ تعدادی از آنها بسیار بزرگ و تعدادی بسیار کوچک هستند. همچنین در سامانۀ خورشیدی، به جز سیاره‌ها و ماههای آنها، سیاره-های کوتوله‌ای چون پلوتو و اریس وجود دارند که در مدارهای بسیار دوردست که به آن ناحیۀ فرانپتونی گفته میشود به دور خورشید می‌گردند. و نیز در مدار میان سیارۀ بهرام و مشتری، کمربندی از سنگهای بزرگ و کوچک وجود دارد که به آن کمربند سیارکها گفته میشود.
اینک به ترتیب بزرگی، به معرفی اجرام سامانۀ خورشیدی و بررسی تعدادی از ماه‌ها می‌پردازم.
یِادبود آیزاک آسیموف در روز جهانی ایدز
یادبود آیزاک آسیموف در روز جهانی ایدز
ده سال پس از مرگ آسیموف، همسرش جنت آسیموف اتوبیوگرافى او با نام "زندگی خوبی بود" را ویرایش کرد و در آن اشاره نمود که مرگ همسرش در اثر بیماری ایدز بوده که در طی انتقال خون در هنگام عمل جراحی قلب به آن دچار شده بود.
آنها از من می‌پرسیدند: "تو مگه به بشقاب پرنده اعتقاد نداری؟ مگه به تله‌پاتی اعتقاد نداری؟ فضانوردای باستانی چی؟ مثلث برمودا رو هم میگی الکیه؟ زندگی بعد مردن پس چی؟"
و من پیوسته پاسخ می‌دادم: "نه، نه، نه، نه، بازم نه."
یکی از آن کلیساروهای سخت مذهبی که از پاسخ‌های منفی من به شدت برانگیخته شده بود گفت: "اصلا تو به چیزی هم اعتقاد داری؟"
گفتم: "آره، من به مدرک باور دارم، به مشاهده و بررسی باور دارم، به سنجیدن و استدلالی که توسط ناظرهای مستقل تایید شده باشه. من به چیزی اعتقاد دارم که برای اون مدرک و شاهد وجود داشته باشه، مهم هم نیست چقدر مسخره و دور از ذهن باشه. البته هر چقدر هم که یه چیز مسخره‌تر و دور از عقل‌تر باشه، شواهد برای وجودش باید محکم‌تر و قطعی‌تر باشه."
"ذهن ولگرد" 1983
گوشه‌هایی از شگفتی‌های کیهان (2)
اگر ما را تصادفی در کیهان می‌گذاشتند، احتمال آن که بر روی یک سیاره یا نزدیکی آن قرار بگیریم، از یک بر روی یک میلیون میلیارد میلیارد میلیارد کمتر بود. دنیاها بسیار گران قیمت هستند.
کارل ساگان
نوشته: محمد علیزاده
* آیا می‌دانید هر سانتی متر مکعب از ماده‌ی یک ستاره‌ی نوترونی یا تپ‌اختر وزنی برابر یک میلیارد تن دارد.
* آیا می‌دانید ستاره‌ی نوترونی با سرعت بسیار شگفتاور هزار دور در هر ثانیه به دور خود می‌چرخد.
* آیا می‌دانید قطر صفحه‌ی مرکزی کهکشان راه شیری یکصد هزار سال نوری است و بیشینه‌ی ضخامت آن را نیز از ده تا پانزده هزار سال نوری براورد کرده‌اند. فاصله‌ی مرکز کهکشان راه شیری از خورشید در حدود ۷۰ تا ۱۰۰ هزار سال نوری است.
* آیا می‌دانید اگر قطر کهکشان راه شیری را به ده متر کاهش دهیم، قطر منظومه‌ی خورشیدی تنها یک دهم میلی‌متر خواهد بود.
ادامه مطلب ...
گوشه‌هایی از شگفتی‌های کیهان (1)
جهان آن قدر شگفتاور نیست که می‌پنداریم،
بلکه آن قدر شگفتاور است که نمی‌توانیم بپنداریم.
آرتور سی. کلارک
نویسنده: محمد علیزاده
* آیا می‌دانید جرم خورشید برابر 2x1027 یا دو میلیارد میلیارد میلیارد تن است، یعنی اگر خورشید در یک کف ترازو باشد، برای هم‌‌‌‌‌سنگی در کف دیگر باید 333،400 زمین قرار داده شود.
* آیا می‌دانید مواد تشکیل دهنده‌ی تمامی سیاره‌ها به همراه هر چیز دیگری که در منظومه‌ی خورشیدی ما وجود دارد، تنها 0.1 درصد از کل مواد تشکیل دهنده‌ی این منظومه است. 99.9 بقیه‌ی مواد درون خورشید است.
* آیا می‌دانید در مرکز هر سیاه‌چاله و درون آن، نقطه‌ی متمرکزی وجود دارد که همه مواد و تمام آن چه که سیاه‌چاله در خود فرو داده، در آن جا قرار گرفته است. این نقطه بسیار کوچکتر از کوچکترین ذرات بنیادی است. بر اساس نظریه نسبیت عام، تمام جرم یک سیاه‌چاله در این نقطه که بدون درازا و پنها و بلنداست متمرکز و در حجم صفر فشرده شده است. به عبارتی چگالی و گرانش در این نقطه بی‌نهایت است و نیز خمیدگی فضا-زمان در این نقطه بی‌نهایت خواهد بود. به این نقطه تکینِگی (1) (2) گفته میشود.
شگفتی‌های کیهان: اندازه‌های ناجوان‌مردانه پهناور کیهان
اندازه‌های ناجوان‌مردانه پهناور و شگفتاور کیهان
نویسنده: محمد علیزاده
فاصله‌ی بین کهکشان‌ها و ستارگان چنان گسترده است که ستاره‌شناسان برای بیان فاصله‌های کیهانی به جای کیلومتر از واحد نجومی، پارسک و سال نوری استفاده می‌کنند. یک واحد نجومی فاصله‌ی زمین تا خورشید است و نزدیک به 150 میلیون کیلومتر. یک سال نوری هم فاصله‌ای است که نور با سرعت نزدیک به 300,000 کیلومتر بر ثانیه و در مدت یک سال می‌پیماید که این اندازه نزدیک به 9500 میلیارد کیلومتر میشود. یک پارسک هم نزدیک به 31000 میلیارد کیلومتر است. یک پارسک کمابیش 3/26 برابر یک سال نوری و 206,205 برابر واحد نجومی است.
پروکسیما قنطورس نزدیکترین ستاره‌ی بیرون از منظومه خورشیدی در فاصله‌ی 4/3 سال نوری و یا 1.3 پارسک و دورترین کهکشان‌ها و اخترنماهای قابل دیدن بیش از 13.6 تا 15 میلیارد سال نوری از ما، در فاصله‌ای که نور فرصت رسیدن به آنجا را پس از انفجار بزرگ یافته است، قرار دارد؛ ژرفنایی از کیهان که مشاهده‌ی فراتر از آن امکان‌پذیر نیست. با این وجود ستاره شناسان باور دارند که آنجا نیز پایان جهان نیست.
شگفتی‌های کیهان: ستاره‌ی نوترونی چیست؟
ستاره‌ی نوترونی
نویسنده: محمد علیزاده
از شگفتی‌های باورنکردنیِ کیهان، ستاره‌ی نوترونی یا تپ‌اختر است. در فشار و دمای بسیار زیادِ هسته‌ی ستاره، پروتون و الکترون با هم آمیخته شده و نوترون را به وجود می‌آورند. ستاره‌ی نوترونی نامش را از همین جا یافته است. ستاره‌ی نوترونی بی اندازه کوچک است. قطر آن تنها چند ده کیلومتر است. ستاره‌ی نوترونی چگالی شگفتاوری دارد. باور کردنش سخت است، اما هر سانتی متر مکعب از آن، وزنی برابر یک میلیارد تن دارد. برای جلوگیری از رُمبش ستاره، نوترونها مانند گاز رفتار کرده و فشاری را ایجاد می‌کنند که برای برپا نگه داشتن آن کافی است. اما اگر نوترونها نتوانند فشار هنگفت رو به درون را ناکار کنند، ممکن است هسته‌ی ستاره در اثر گرانش دچار رُمبش شود و به سیاه‌چاله دگرگون گردد. ستاره‌ی نوترونی با سرعت بسیار شگفتاور هزار دور در هر ثانیه به دور خود می‌چرخد. این سرعت زیاد میدان مغناطیسی قدرتمندی را ایجاد می‌کند. شدت این میدان میلیاردها برابر میدان مغناطیسی زمین است. نیروی مغناطیسیِ نیرومند ستاره که با گردش بسیار تند آن در هم می‌آمیزد، پرتوهایی را گسیل می‌دارد که به صورت تپش‌هایی در زمین دریافت میشود، از این روست که ستاره‌های نوترونی به تپ‌اختر هم معروف هستند. نخستین تپ‌اختر در سال 1967 توسط ستاره شناسان دانشگاه کمبریج کشف و بازه‌ی میان تپش‌های این ستاره 1.3 ثانیه ثبت شده است. تا به امروز بیش از 650 تپ‌اختر کشف شده است.
ماه غول پیکر در برابر ماه کوچکتر
عکس کمی بزرگتر
بار دیگر که ماه به این اندازه به زمین شود، هشتم شهریور ماه سال 1394 خواهد بود، کمابیش یک سال دیگر.
همچنین در این پیوند نوشتاری مفصل پیرامون چرایی این رویداد خواهید دید.
