ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
بسیار
مفتخرم که به عنوان سرگروه، تیم بینظیر الیت اکسپدیشن را به کانچنجونگا،
اورست و لوتسه با موفقیت صد در صد (و صعود تمامی اعضای گروه) هدایت کردم.
در کنار هدایت تیم، من توانستم به کانچنجونگا، اورست و لوتسه در مدت زمان 8
روز و 23 ساعت و 10 دقیقه صعود کنم. همچنین تراورس اورست به لوتسه را نیز
در مدت زمان 26 ساعت به انجام رساندم. و تمام اینها هم بدون استفاده از
اکسیژن مکمل انجام پذیرفت. دو رکورد جهانی تازه به کتاب رکوردهای من افزوده
شد.
تمرکز من بر روی دستیابی به چنین هدفی نبود، چون تمام توجهم معطوف
به هدایت و راهنمایی تیم بود، در نتیجه در کمال آرامش و با روش نیمزدای به
آن دست یافتم.
ماموریت همیشگی من این است که به مردم انگیزه دهم و به
آنها نشان بدهم که هر انسان با دیدگاه مثبت و عزم راسخ چه کارهای (بزرگی)
میتواند انجام دهد. هیچ چیز ناممکن نیست و مفتخرم که به دیگران هم برای
رسیدن به رویاهایشان و دستیابی به اهداف والاتر کمک کنم و به آنها روحیه
دهم
برنامهی ما از کانچنجونگا آغاز شد و در ساعت 10:50 صبح هفتم ماه می به قلهی کانچنجونگا رسیدیم.
و این هم خلاصهی برنامهی صعودمان:
پنجم ماه می: از کمپ اصلی به کمپ دوم صعود کردیم.
ششم
ماه می: حمله به قله را آغاز کردیم (و چند ساعتی را در کمپ سوم استراحت
کردیم) و در ساعت 10:50 صبح هفتم ماه می به قلهی کانچنجونگا رسیدیم.
سپس راهی اورست شدیم. در ساعت 8 صبح پانزدهم ماه می گام بر قلهی اورست گذاشتیم.
برنامهی صعود از این قرار بود:
دهم ماه می: کمپ اصلی اورست. در ساعت 3 بامداد یازدهم ماه می به کمپ دوم صعود کردیم.
یازدهم ماه می: کمپ دوم
دوازدهم ماه می: کمپ دوم
سیزدهم ماه می: کمپ سوم
چهاردهم ماه می: صعود از رخ جنوبی در ساعت 11 شب آغاز شد
در ساعت 8 بامداد روز پانزدهم ماه می قله را فتح کردیم. (تنها 9 ساعت برای رسیدن به قله زمان صرف کردیم. زمانی بسیار سریع)
سرانجام در لوتسه:
برنامه به این ترتیب بود:
شانزدهم
ماه می: در حدود ساعت 3:30 صبح، رخ جنوبی را به مقصد لوتسه ترک کردیم و در
ساعت 10 صبح روز شانزدهم ماه می بر فراز قلهی لوتسه ایستادیم.
(رکورد
شماره یک: صعود به سه قلهی هشت هزار متری اورست، لوتسه و کانچنجونگا در
مدت زمان 8 روز و 23 ساعت و 10 دقیقه، بدون استفاده از اکسیژن مکمل.
رکورد شماره دو: تراورس اورست به لوتسه بدون استفاده از اکسیژن مکمل در مدت زمان 26 ساعت.)
ماجراهای فراوان دیگری برای گفتن وجود دارد، از جمله دو تلاش برای صعود به کانچنجونگا که میتوانید شرح آن را در وبلاگ من بخوانید
Link #14peaksnothingisimpossible #14peaks #EquitiesfirstNimsdai #EquitiesFirst #nothingisimpossible #nimsdai #nimspurja #14peaks6months #beyondpossible #k2winter #k2firstascentnoo2 #uksf #achieveyournewpossible #club8000ers #everest #k2 #aboveandbeyondadventure #eliteexped #alwaysalittlehigher
زیرنویس فارسی فیلم مستند "چهارده قله: هیچ چیز ناممکن نیست" با ترجمهی من
هر فیلم شکوهمندی نیاز به موسیقیای شکوهمند هم دارد. در پایان هر فیلمی که تاکنون دیدهام، موسیقیای حماسی هم وجود داشته است #14Peaks نیاز
به موسیقیای ویژه داشت، موسیقیای که به همراه نمایش بزرگی این
ماجراجویی، خود کوهستان و روح نپال و مردمانش را هم به تصویر کشاند.
این هم اشعار خوانده شده در این موزیک ویدعو:
قلب من در کوهستان است
قلب من در کوهستان است
فرزند کوهستانم، نامم «شرپا» است
نپال روستای من است، از بهشت زیباتر
فرزند کوهستانم، نامم «گورخا» است
نپال میهن من است، عزیزتر از جانم
فرزند کوهستانم، نامم «گورخا» است
سرزمینی آکنده از کوهستان
به هر چه دست یابم، به هر کجا که بروم، از مام میهن عزیزتر نیست برایم
جادههای کوهستان را از تمامی امتیازات زندگی شهری برتر میدانم و در آنجا شادترم
همگی ما از کشوری پرافتخار هستیم که چونان تاج گلی است ساخته شده از صدها شاخهی گل، در گسترهای از رود مِچی تا پهنههای ماهاکالی
مصاحبهای کوتاه و یازده دقیقهای با #نیرمال_پورجا در مورد #پروژهی_ ممکن و صعودهای شگفتانگیزش. دیروز این ویدعو رو پیدا کردم و ترجمه و زیرنویس انجام دادم. تقدیم به عزیزان
نیمزدای پورجا
یک سرباز – چهارده قله – زندگی من در منطقهی مرگ
کوهها هستند و باید به آنها صعود کرد؛ فقط باید انتخاب کنم که به کدام یک و با چه سبکی به آن صعود کنم. چالشهایی برای تسخیر کردن موجود است، چالشهایی از نظر سرعت، سبک و تلاش فیزیکی – در آزمونی که برای خودم تعیین خواهم کرد محدودیتی وجود ندارد و احتمال کشته شدنم در آن چالشها به طور قطع خیلی بیشتر از آنچه است که تاکنون انجام دادهام. اما نکته همین است: باید تا بیشترین حد ممکن خود را زیر فشار قرار دهم. یک جا نشستن و منتظر ماندن و زندگی کردن و هرگز روش من نبوده است.
میخواهم باز هم در بالاترین نقطهی جهان باشم، چون میدانم که در آن لحظه، همهی جهان زیر پای من است
.چون میدانم که این تنها راه زندگی کردن است – و تنها راه مردن
نیمزدای پورجا
یک سرباز – چهارده قله – زندگی من در منطقهی مرگ
خبرهای صعود نیرمال رو اینجا ترجمه میکنم. الان در حال صعود زمستانی به کی2 هست:
https://www.facebook.com/mohammad.alizaadeh