سرمقالهی شمارهی دوم مجلهی "فصل علم و خیال"
نویسنده: محمد علیزاده عطار
چندی پیش در یک مقاله در "مجلهی ساینس" از پیشرفتهای شگرف دانش و فناوری امروز میخواندم. ناخودآگاه به این فکر افتادم که ما، اکنون در جهان آینده زندگی میکنیم. آیندهای که متعلق به گذشتهی چندان دوری نیست، اما تغییرات چنان شگفتاور هستند که ساختار جهان و زندگی در آن را دچار دگرگونی کردهاند. برخی دانشمندان بر این باورند که پیشرفت دانش و فناوری بر پایهی توان هندسی رخ میدهد، به عبارتی فاصلهی زمانی جهشهای بزرگ علم و فناوری با رشد روزافزون آن، پیوسته کوتاهتر میشود. در نتیجه چندان هم عجیب نیست که دنیای امروز ما با دنیای 100 سال پیش به طور زیربنایی دستخوش دگرگونی شده باشد، در حالی که دنیای 100 سال پیش نسبت به جهان 100 سال پیشتر از آن تغییر چندانی نداشته است.
اما هر گاه صحبت از داستان علمیتخیلی باشد، افسانه و جادوی دانش را در قالب نوشتاری داستانگون در خیال میپرورانیم و در اندیشه به آیندههای بسیار دوردست مینگریم و بر این باوریم که این پیشبینیهای خیالگون هرگز در طول عمر ما رخ نخواهد داد و آینده را نخواهیم دید. اما قصد دارم به شما بگویم که ما اکنون در همان آیندهای زندگی میکنیم که بسیاری بر این باورند که آن را نخواهند دید. نه آیندهی مردمان دوران هخامنشیان، نه آیندهی مردمان دوران قاجار و نه حتا آیندهی مردمان 100 سال پیش، که آیندهی مردمان 25 سال پیش، تنها یک ربع قرن...
ادامه مطلب ...