نظریۀ جهان متورم چیست؟
نوشته: محمد علیزاده
نظریه‌ی جهان متورم، یکی از نظریه‌های پیشرو در فیزیک
کوانتوم است. هر گاه نظریه‌ی تازه‌ای در جهان فیزیک پیشنهاد می‌شود، نخستین کارِ دیگر دانشمندان آن است که به ایرادها و دوگانگی‌هایی که در آن نهفته است بپردازند. نظریه‌ی انفجار بزرگ، دارای یک پارادکس یا دوگانگیِ بزرگ است. پذیرفته‌ایم که جهان با یک انفجار به وجود آمده، و از اثرات این انفجار، تابش پس‌زمینه‌ی کیهان است که همواره و همچنان ادامه دارد. اما یک مشکل وجود دارد. دانشمندان دریافته‌اند چیزی در حدود 380 هزار سال پس از
انفجار بزرگ، نخستین تابش‌های پس‌زمینه به وجود آمده، و هنگامی که پهنای 380 هزار سال پس از انفجار را محاسبه کردند، دریافتند که پهنای جهان در آن هنگام چیزی در حدود 90 میلیون سال نوری بوده است. می‌دانیم که سرعت نور کران‌دار است و با توجه به بیشینه‌ی سرعت نور، درمی‌یابیم که یا جهان در آن روزگار با سرعتی بسیار بیشتر از سرعت نور حرکت کرده که ناممکن است و یا رخداد دیگری روی داده است. در "فرضیه‌ی تورم" بیان شده: جهان در آغاز، ذره‌ی کوچکی بوده با یکنواختی در چگالی و دما، و ناگهان به شدت متورم شده است؛ و پس از آن نیز این تورم تا امروز ادامه داشته است. آلن
گوث (Alan Guth) از دانشگاه ام.آی.تی، نظریه‌ی تورم را پیشنهاد داده است.