جهان چقدر بزرگ است؟

جهان چقدر بزرگ است؟

مترجم: محمد علیزاده

منبع: http://www.space.com

 

برای دیدن عکس بزرگتر روی آن کلیک کنید

همین‌طور که فناوری پیشرفت می‌کند، ستاره شناسان نیز می‌توانند بیشتر و بیشتر به لحظه‌ی مه‌بانگ نزدیک شده و لحظات نزدیکتری به آن را مشاهده کنند. یعنی تمامی کیهان را در یک لحظه در برابر خود خواهند دید. اما اندازه‌ی کیهان به چندین چیز بستگی دارد، که شامل ریخت و گسترش آن می‌شود. حالا واقعا کیهان چقدر بزرگ است؟ واقعیت این است که دانشمندان نمی‌توانند عددی را برای این بزرگی بیان کنند.

جهان قابل مشاهده
ستاره شناسان عمر جهان را در حدود 13/8 میلیارد سال برآورد کرده‌اند. با در نظر گرفتن ارتباط میان سرعت نور و فاصله‌ی طی شده، یعنی آنها می‌توانند به منطقه‌ای از فضا در 13/8 میلیارد سال پیش نگاه کنند. (چون نور در آن لحظه آفریده شده و از همان لحظه شروع به حرکت کرده، پس می‌توان تا آن لحظه را دید. پیش از آن نوری نبوده و در نتیجه چیزی هم برای مشاهده وجود نداشته است. مترجم) مانند یک کشتی در پهنه‌ی تهی اقیانوس، ستاره شناسان زمینی می‌توانند تلسکوپ‌هایشان را به 13/8 میلیارد سال در گذشته و در همه‌ی جهات نشانه روند. انگار زمین در مرکز کره‌ای برای رصد جهان "قابل مشاهده" به قطر 13/8میلیارد سال نوری باشد. (به این دلیل که جهان در همه‌ی جهات یکسان است. مترجم) واژه‌ی "قابل مشاهده" راه‌گشاست، کرانی که دانشمندان می‌توانند تا آنجا را ببینند، اما آنچه در آنجا وجود دارد را هنوز نمی‌توان مشاهده کرد. (توجه داشته باشید که سال نوری، واحد اندازه‌گیری مسافت است نه زمان و مسافتی است که نور در یک سال می‌پیماید، برابر با 9/5 تریلیون کیلومتر. مترجم)
  
هر چند که درون کره را می‌توان تا قطری در حدود 28 میلیارد سال نوری مشاهده کرد، اما کره بسیار بزرگتر است. دانشمندان می‌دانند که جهان در حال گسترش و انبساط است. از این رو، هم‌زمان با تلاش دانشمندان برای مشاهده‌ی نقطه‌ی 13/8 میلیارد سال پیش و لحظه‌ی روی دادن مه‌بانگ، کیهان نیز به فراخندگی و گسترش خود ادامه می‌دهد.
به نظر می‌رسد قرارگیری زمین در مرکز کره‌ای برای مشاهده‌ی کیهان، ما را نیز در مرکز جهان قرار می‌دهد. اما مانند همان کشتی در میان اقیانوس، نمی‌توانیم بگوییم در کجای این جهان هنگفت و بی‌کران قرار یافته‌‌ایم. چون نمی‌توان خشکی را دید، به آن معنا نیست که ما در مرکز اقیانوس قرار گرفته‌ایم؛ و چون نمی‌توانیم کرانه‌های جهان را ببینیم، به آن معنا نیست که ما در مرکز کیهان قرار داریم.

ریخت کیهان
اندازه‌ی کیهان بستگی دارد به اندازه‌ی گسترش آن. دانشمندان پیش بینی کرده‌اند که شاید جهان همچون کره‌ای بسته باشد، یا همچون زین اسب دارای انحنایی منفی و نامحدود و یا شاید مسطح و بی‌نهایت. جهانِ متناهی، اندازه‌ی متناهی دارد که می‌توان آن را برآورد کرد؛ این در صورتی است که جهان به ریخت کره‌ای بسته باشد. اما جهان نامتناهی را نمی‌توان اندازه‌گیری کرد، چون دارای اندازه نیست.
بنابر یافته‌های سازمان ناسا تا سال 2013، دانشمندان بر این باورند که جهان مسطح است. جهان مسطح، یعنی جهانی کران‌دار و متناهی؛ و در نتیجه اندازه‌ی کیهان نیز متناهی است.

---