نوشته: محمد علیزاده
پس از جنگ دوم جهانی، دو کشور اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحدۀ امریکا به عنوان دو ابرقدرت بازمانده از جنگ، درگیر جنگ سرد شدند. جنگی که تنها با چنگ و دندان نشان دادن به یکدیگر و نیز پیشرفت دادن ابزارآلات جنگی، به شدت از سوی دو کشور در جریان بود. در این میان، هر دو برای جاسوسی بیشتر و بهتر و موثرتر و نیز رساندن برد بمب‌ها و جنگ‌افزارهای خود به تمامی پهنه و دوردست‌ترین منطقه در خاک دیگری، به پیشرفت دادن فناوری‌هایی در این زمینه پرداختند. دولت‌مردان ایالات متحده برای پیشرفت و توسعۀ ناوگان بمب‌افکن‌ها و هواپیماهای دوربرد و بلندپرواز خود، منطقه‌ای در میان چندین پادگان نظامی و بر روی دریاچه‌ای خشک در ایالت نوادا در غرب آن کشور بنیان نهادند تا آنجا با خیال آسوده و به دور از جنجال به امور جنگ‌طلبانۀ خویش بپردازند.
نقشۀ هوایی از منطقه 51
ظاهرا در آغاز قرار بود همه چیز بی سر و صدا و
به دور از هیاهو و جنجال دنبال شود، اما این منطقه که با نام "منطقۀ 51"
معروف شد، محلی شد برای شایعات فراوان و ریخت گرفتن انواع تئوری‌های توطئه.
داستان از آنجا آغاز می‌شود که مردمان آن ناحیه، اجسام پرندۀ زیادی را
مشاهده می‌کردند که با سرعت‌های بسیار زیاد و در ارتفاعات بسیار بالا در
حال پرواز بودند. تعداد مشاهدات به قدری زیاد شد که کار به رسانه‌‌ها هم
کشید و از آنجایی که اجسام ناشناختۀ پرنده یا یوفوها
1 و موجودات فضایی برای
مردم عادی بسیار جالب توجه و مورد پسند بود، اندک اندک رنگ خیال‌بافی و
دروغ‌پردازی زیادی هم به خود گرفت و حتی افرادی ادعا کردند که موجودات
فضایی آنها را ربوده و در فضاپیمای خود مورد آزمایش قرار داده‌اند. عده‌ای
می‌گفتند که بقایای فضاپیمای هوشمندان فضایی و موجودات سبز رنگ را آنجا
مورد آزمایش قرار می‌دهند که در سال 1947 در نیومکزیکو سقوط کرده است. برخی
هم می‌گفتند آرتش امریکا قرارگاهی برپا ساخته که موجودات فضایی برای رفت و
آمد به زمین از آنجا استفاده می‌کنند. از آنجا که این اظهار نظرها، همواره
مورد توجه مردم بود و باعث فروش زیاد هم مطبوعات می‌شد، در نتیجه پای
هالیوود هم به ماجرا کشیده شد و خروار خروار فیلم و سریال از برخورد نزدیک
گرفته تا برخورد غیر نزدیک ساختند و پول پارو کردند. از دیگر سو، همایش‌های
فراوانی برگزار می‌شد که افرادی از سراسر دنیا در آن شرکت می‌کردند و
تجربیات خود از رویارویی با موجودات پرندۀ ناشناخته را با دیگران به اشتراک
می‌گذاشتند. آرتش امریکا هم که می‌خواست بی سر و صدا کار را دنبال کند و
در این زمینه به شدت مخفی‌کاری می‌کرد، اینک جور دیگری از این ماجرا سود
می‌برد و چه بسا خود ایشان آب و تاب بیشتری هم به این جور داستان‌ها
می‌دادند تا اذهان عمومی از آنچه واقعا در آن منطقه در جریان است، بی‌خبر و
ناآگاه باقی بماند. آنها هرگز وجود منطقه‌ای به نام "منطقۀ 51" را رسما
نپذیرفتند و هرگز هیچ اظهار نظر رسمی‌ای در مورد آن از سوی هیچ مقامی صورت
نگرفت.
به تازگی و پس از 60 سال و در
پی انتشار اسناد فوق محرمانۀ آرتش امریکا و سازمان سیا، خبردار شدیم که
سازمان جاسوسی آن کشور، رسما به وجود منطقۀ 51 اعتراف کرده و پذیرفته که در
آن ناحیه، آزمایشگاه‌های پژوهشی و کارخانجاتی وجود دارد که از دهه 50 به
این سو، در آنها بر روی توسعه و پیشرفت و ساخت هواپیماهای جاسوسی کار
می‌کرده‌اند. هواپیماهایی مانند هواپیماهای شناسایی و مافوق صوت یو-2
(U-2)، اس-آر-71 (SR-71) و اف-117 (F-117) که برد و ارتفاع پروازی زیادی
دارند. در این اسناد قید شده که آزمایش هواپیمای یو-2 در دهۀ 1950 میلادی
که در ارتفاع خیلی بالایی پرواز می‌کرده، باعث افزایش بسیار شدید گزارش‌ها
از دیده شدن اشیای ناشناس پرنده شد. با توجه به این که یو-2 برنامه‌ای
کاملا سری بوده، آرتش هم همه چیز را به شدت مخفی می‌کرده است. پیشتر و در
سال 1992 و در پی انتشار اسنادی محرمانه در همین مورد، پیشینه‌ای از کار بر
روی یو-2 ها ذکر شده بود، اما بیشتر بخش‌های آن سندها سیاه شده بود. همان
اسناد به همراه مجموعه‌ای اسناد دیگر به تازگی منتشر شده و تمام نوشته‌های
آنها هم قابل خواندن است.
هواپیماهای شناسایی دورپرواز و مافوق
صوت یو-2 که در دهۀ 1950 برای اهداف جاسوسی ساخته شد. نخستین فروند از این
هواپیما در تابستان سال 1955 به پرواز درآمد. ارتفاع پروازی آن تا 21
کیلومتری از سطح زمین است و در هر آب و هوایی قابلیت پرواز دارد. این
هواپیما یک موتور دارد و با یک خلبان به پرواز در‌می‌آید. 86 فروند نیز از
این مدل ساخته شد.
در این مجموعۀ 400 برگی، اشاره شده که چگونه فردی به
نام ریچارد بیسل برای نظارت بر عملیات پیشرفت هواپیمای یو-2 برای مصارف
جاسوسی انتخاب شده است و چگونه این فرد به همراه چند نفر دیگر این منطقه را
برای کار خود انتخاب کردند. منطقه‌ای که پیش از آن برای آزمایش‌های اتمی
مورد استفاده بوده است. درخواست آنها برای تصاحب زمین مورد تایید لوئیس
استراوس، رئیس کمیسیون انرژی اتمی و نیز آیزنهاور، رئیس جمهور آن زمان
امریکا واقع شد. در نتیجه برای نخستین بار است که سندی رسمی منتشر شده و به
منطقۀ 51 و موقعیت دقیق آن اشاره می‌شود.
اس-آر-71، پرندۀ سیاه،
با بدنه‌ای از روکش تیتانیوم که در دهۀ 1960 ساخته شد. این هواپیما به سرعت
ماخ 3، برابر با 5/3581 کیلومتر در ساعت دست یافته است، همچنین بالاترین
ارتفاع پروازی برای یک هواپیما را در اختیار دارد. در جریان جنگ سرد،
توانستند با موفقیت از اتحاد جماهیر شوروی عکس‌های فراوانی تهیه کنند.
هزینۀ عملیاتی این هواپیما به شدت زیاد بود، به همین دلیل در اواخر دهۀ نود
آن را بازنشسته کردند.
جفری ریچلسون استادیار دانشگاه جرج واشنگتن که
این اسناد را مورد بررسی قرار داده می‌گوید: "به نظر می‌رسد بین هواپیماهای
یو-2 و دیده شدن اشیای پرنده نامشخص در این منطقه ارتباطی وجود داشته
باشد، مردم با دیدن پروازهای آزمایشی فوق سری در ارتفاع بسیار بالا، گمان
می‌کردند بشقاب پرنده دیده‌اند."
در این اسناد، هیچ اشاره‌ای به آزمایش بر روی اشیاء ناشناختۀ فضایی و یا موجوداتی سبز رنگ نشده است.
جنگنده
بمب‌افکن رادارگریز اف-117، شاهین شبگرد. طراحی بدنۀ آن به گونه‌ای است که
امواج رادار را پراکنده کرده و در نتیجه دارای کمترین بازتاب راداری است.
همچنین بدنۀ مثلثی شکل آن دارای پوششی است که امواج رادار را جذب می‌کند.
این هواپیما به سادگی می‌تواند در خطوط دفاعی به هم فشردۀ پدافند هوایی
نفوذ کرده، به جمع‌آوری اطلاعات بپردازد و یا اهدافی را نابود سازد. همچنین
در جریان جنگ خلیج پارس، این هواپیما رکورد 18 ساعت پرواز بدون توقف یک
هواپیمای تک سرنشین از پایگاهی در جنوب امریکا تا کویت را به دست آورده
است. ساخت این هواپیما از سال 1974 آغاز شد و در سال 1982، نخستین فروند از
آن به پرواز درآمد. در سال 1990 هم ساخت آن متوقف شد، اما هنوز عملیاتی
است.
1- unidentified
flying object:
UFO
