در جستجوی منابع فرازمینی

در جستجوی منابع فرازمینی


نوشته: محمد علیزاده

  
   در یک روز گرم تابستانی، در کنار ساحل زیبای دریا، شاید دلتان خواسته باشد با ماسه‌ها بازی کنید. دست درون ماسه‌های ساحل فرو برده و مشتی از آن برداشته باشید؛ یا شاید آن را با آب دریا مخلوط کرده و قلعه ساخته باشید. اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که ماسه از چه ساخته شده است؟ بیشتر عنصر تشکیل دهندۀ ماسه، سلیسیوم است. آب دریا چه؟ همه می‌دانید که آب از هیدروژن و اکسیژن درست شده، و می‌دانید که دریا پر است از نمک، که از سدیم و کلر ساخته شده است. در واقع هر چه در پیرامون ما وجود دارد از عناصر ساخته شده است. بیش از 110 عنصر تا به امروز کشف شده که تعدادی از آنها حتی در روی سیارۀ زمین وجود ندارد و دانشمندان با نتیجه‌گیری علمی به وجود آنها پی برده‌اند. در سال 1869، دانشمند روس، دیمیتری مندلیف توانست جدول تناوبی را ابداع کرده و عناصر را بر اساس وزن اتمی در آن مرتب سازد. در جدول ابداعی او، عناصر شناخته شدۀ آن روزگار مرتب شده بودند، اما او دریافت که در جدول، جای خالی زیادی وجود دارد و مربوط به عناصری است که هنوز کشف نشده است. تعدادی از عناصر فلزی مانند طلا، آهن و مس و عناصر غیر فلزی مانند هیدروژن، اکسیژن را سالها پیش کشف کرده بودند. تعداد فراوانی از عناصر نیز در این سده کشف شده‌اند. عناصر برای تمدن و فناوری امروز ما بسیار حیاتی هستند. اما مشکل این جاست که منابع آنها در زمین محدود است و سرانجام روزی به پایان خواهید رسید. اما راه چاره چیست؟
 

سرآغاز

درود؛

مدتها بود که می‌خواستم مطالب جالبی که در مجلات و وب‌گاه‌ها می‌بینم رو به پارسی برگردان کنم. البته مدتی با مجله‌ی دانشمند کار کردم و همچنین سه کتاب به پارسی برگردان کردم، از جمله کتاب زیبای "من، روبات" به قلم "آیزاک آسیموف" که در مجله‌ی دانشمند به صورت پاورقی در هر ماه منتشر شد. پس از حدود شش سال و بنا به دلایلی از کار کردن با مجله‌ی دانشمند کناره‌گیری کردم. تعداد زیادی مقاله‌ی علمی و کیهان شناسی و ستاره شناسی و داستان علمی‌تخیلی کوتاه رو پس از جدا شدن از دانشمند برگردان کردم که شاید در این صفحه منتشر کنم.

هر چند انتشار مطلب در اینترنت و در ایران مساوی است با از دست رفتن محتوا از دست تولید کننده، چون فرصت طلبان، به سادگی مطالب رو از صفحه‌ی شما می‌دزدند و با‌انصافان شاید به نام خودتون و بی‌انصافان به نام خودشون بازنشر می‌کنن. هر چقدر هشدار هم نوشته بشه و علائم کپی رایت و حق مولف و من بمیرم و تو بمیری کنار مطلب گذاشته بشه، تاثیری در دل دزد ناجوانمرد نداره و کار خودشو می‌کنه.

راه حلی که من برای این مشکل پیدا کردم، برگرفتن سبکی ویژه‌ی خودم در نوشتن و برگردان به پارسی است که اگر دزدیده هم بشه، خواننده بتونه تشخیص بده که این نوشتار و یا این ترجمان، مربوط به این دزد نیست. خوشبختانه سرآغاز تولید محتوا در اینترنت قابل استناده و به راحتی میشه فهمید که منبع اصلی اثر در کجا و در چه تاریخی نوشته و ایجاد شده.

به هر حال، به تمام عزیزان خواننده که خودشون صاحب صفحه و یا وب‌گاهی در اینترنت هستن و علاقه دارن مطالب این صفحه رو در صفحه‌ی خودشون بازنشر کنن، این اجازه داده میشه، به این شرط که نشانی این صفحه و نام نویسنده به طور کاملا مشخص درج بشه. به دزدان عزیز هم اجازه داده میشه، ولی خواهش می‌کنم نام و نشانی صاحب اثر و این صفحه رو هم درج بفرمایید. پیشاپیش سپاسگزارم.

---